Αναρτήσεις
Με αστικά ηχοτοπία που ξεπηδούν από το έργο του μεγάλου Μάνου Χατζιδάκι, «μετασχηματισμένο» υπό το πρίσμα του Κ. Βήτα, σε ένα ενιαίο οπτικοακουστικό σόου θα γεμίσει το βράδυ του Σαββάτου 5 Νοεμβρίου η Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών.
Η περιπλάνηση του Κ. Βήτα στον πολύχρωμο πλανήτη του σπουδαίου Μάνου Χατζιδάκι μοιάζει με ένα ευμετάβλητο σύμπαν ήχων και εικόνων. Πρόκειται για ένα έργο του οποίου η παραγωγή διήρκεσε τέσσερα χρόνια. Το έργο στη ζωντανή του εκδοχή είναι ένα ενιαίο οπτικοακουστικό show, καθώς το μουσικό μέρος παρουσιάζεται με τη συνοδεία ενός video art έργου που σχεδίασε και σκηνοθέτησε ο Γιώργος Θεωνάς. Και τα δύο στοιχεία, ως ένα, συνθέτουν
τοπία της υπαρξιακής αναζήτησης του σύγχρονου ανθρώπου μέσω ρεαλιστικών γυρισμάτων σε συνδυασμό με animation. Η παραγωγή του έργου έγινε κατά παραγγελία, για το Synch Festival το 2006, και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στον αίθριο χώρο του Μουσείου Μπενάκη.
Προσπαθώντας με λόγια να προσεγγίσουμε την τέχνη, μιλήσαμε με τον Κ. Βήτα για τις μαγνητοταινίες, τους ήχους και τις σκέψεις που συναντούν το έργο του Μάνου Χατζιδάκι.
Τι σας ώθησε να «εισβάλλετε» στο έργο του Μάνου Χατζηδάκι;
«To “Transformations” ήταν μια παραγγελία που ήρθε μέσα από την οικογένεια του Μάνου Χατζιδάκι. Το δούλευα από το 1999 μέχρι και το 2004, που εκδόθηκε από τον Σείριο. Νομίζω πως είναι μια δεύτερη ανάγνωση σε ένα μικρό τμήμα του έργου του, μια προσέγγιση σκιών, σημείων και σημειώσεων. Ηλεκτρονικές επιφάνειες και συχνότητες που δίνουν μια άλλη ερμηνεία, η οποία πάντα έχει την ανάγκη στο τέλος να επιστρέψει στην αρχική πηγή. Είναι ένα ταξίδι, μια εκδήλωση αγάπης στον σημαντικότερο Έλληνα συνθέτη του αιώνα».
Πώς παρουσιάζεται η δημιουργία σας στη ζωντανή της εκδοχή;
«Στην ζωντανή εκδοχή θα ακουστούν τα τραγούδια, φυσικά, τα οποία συνοδεύονται από τα μαγικά φιλμ του Γιώργου Θεωνά, που επιμελήθηκε και σκηνοθέτησε το έργο. Νομίζω πως στην αίθουσα της Στέγης, το “Transformations” βρίσκει τον κατάλληλο χώρο για την παρουσίαση του».
Εκεί που οι κόσμοι των ζωντανών και των νεκρών ενώνονται, συνειδητοποιούμε την αιωνιότητας της ύπαρξής μας και των δημιουργημάτων μας;
«Δεν ξέρω αν θα το χαρακτήριζα έτσι, είναι πολύ δύσκολο και λεπτό να πω κάτι τετοιο από την μεριά μου. Δεν ήταν καθόλου τυχαία και η επιλογή της Αθανασίας που κλείνει το έργο. Ένα τραγούδι που μιλά για ένα ζήτημα που ο άνθρωπος το ζητά με ευκολία και χωρίς καμία θυσία, απλά και μόνο για να επιβεβαιωθεί μέσα από το κενό του. Θα έλεγα πως ο Μάνος ήταν ένας ταπεινός άνθρωπος μέσα από την Τέχνη του. Το κλειδί που τον έκανε μοναδικό, ήταν η βαθιά ενατένιση και η αγάπη του στην ανθρώπινη φύση και το σύμπαν. Καλύτερα να αφήσουμε ελεύθερο τον απλό θεατή κι ό,τι αισθανθεί αυτός. Η Τέχνη έχει τον δικό της τρόπο να επικοινωνεί. Δεν χρειάζεται λόγια».
Πληροφορίες: Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών Ιδρύματος Ωνάση - Κεντρική Σκηνή (λεωφ. Συγγρού 107-109, απέναντι από το Πάντειο Πανεπιστήμιο). Ώρα έναρξης: 20.30
Πηγή : naftemporiki.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου